Hücre/m Cellad/ım

Hücrem celladım


Bugün 32. Cadde üzerindeki
Sokakta fişlendim
Şunu bildim ruh satan eldeyim
Düşlerim sahtekar
Mükafatlandırılmış acılar içindeyim
Çanlar benim için çalmadı
Daha ikindi ezanına vardı
Ezanlar ortasında


Kurtuba kütüphanesinde yakılmış bir ?KURAN-I KERİM? sayfasıyım
Şimdi yok edilmiş medeniyetlerin ve ırkların cariyesiyim
Sonraları kaldırım yosması
Çok sonraları nam salmış bir metres
Bulutlar beni lanetledikçe kapkara oluyorlar
Yağmurlar rahmet yerine katranlar ikram ediyor
Silkinmek yoktu, kötülük mabetinde
Çıplak gerçeklerin yamalandığı şehirdi burası
Zamanla yelkovan arasındaki zatürre nöbetlerindeyim
Hücrem kör bir ışıkla aydınlık
Bir yüzüm zabıt tutmuş
Bir yüzüm hiçlik tıklatıyor bedenime
Hücrem celladım
Hücrem Çin ortakçısı
Pencerem zülmün açılır kitabıydı
Sabahlar beynime dikilmiş soğuk lekelerdi
Sessizliğim parmaklıklar arasında kurşuna diziliyor
Yere buseler kondurmam bundandı
Ecdadım inliyor, yer dinliyor
Hücrem soğuk celladım yafta


Kalksam bu saftan
Hücrem celladım olmayacak
Kaçıncı İncil'in zülme tetiklediği insanlardı bunlar
Hangi zigottan tünediler, döllenmeden
Yakıldı bedenim bir ayine giden Rahibe tarafından
Çünkü ona yaktırmıştım kendimi, leş bürümüş celladım
Hücrem yokken...............