Hüznün En Çok Beni Severdi

Sen yüzünü ne vakit yastığa koysan bildiğim bütün mutlulukları unutuyorum.

Kentin üstüne yığılan acıların alnından öperken
Bir daha özlüyorum seni...
Nasırlaşan parmaklarımın arasına sıkıştırdığım sigara bile ihaneti dizginlemezken
Gece nöbetleri düştüğünde anlıyorum ki
Yalnızlıktan vurulduğum her gece sillesini içime işliyor.

Yine sokağımıza öznesi düşük şiirler dizilirken
Yüklemini darağacımda buluyorum.
Taburesi kırık bir kente sığdıramazken içimi
Soruyorum sana
Adımların bana neden yarım ağız?
Seni yine tanımadığım bir adamın dudaklarıyla özlemek mi kalıyor bana?

Şah damarına kadar sokulan mutsuzluğun öznesi bendim oysa
Ah adaletsizliğim
Eksik mucizelerini kendine sakla
İçim alabildiğince deniz, yeterince mutsuzluk heba ederim sana.

Sağırlaşan gecenin yürek ağrısına yakışırdım ben
Sense ciğerime işleyip beş para etmez hüznümün sarısına.
Uzaklaşan aynaların dili bile sensizliğe çözülürken
Bu anlamsız geri giden ayaklarımın ağrısı
Tabanlarımı kanatıyor.
Biliyorum, ne kadar yakınlaşsam o kadar eksiliyorsun.

Ah yüreğimin ağrısı,
Anlamını bilmediğim şarkıların notalarında kırılıyorum sana en çok
Ve en çok başka dinleri sevmeye yeltenirken vuruluyorum.
Tam mutluluğun kucağına düşerken eksiliyorum senden
Başa dönüp bir sayfa daha kapatırken
O sevdiğim çocuklar, yeniden vuruluyor gecemin masumiyetinde.