Konserve

yetiyordu kokusu hayatın,
kendi yağımda kavruluyorken.
ah ne gerek vardı
es, o es, tadına?


biteceksen,
kapım, yalnızlığım.
bir tutam elin,
göz kararı düşün...
yok; yok.
ne doğranmış, ne doğru anmış.

belki tavan bilir,
ölçüsünü.
tadı yok çünkü.
bir konser ve gerisinin.


| 30 mart 2016