Mahpus

Kurudukça toprağın kalbimde, ağlıyorum
Çamurlaşsın istiyorum yüreğimde
Yürüdükçe bulaşsın başka tenlere
Ben ağladıkça aksın gitsin
Kirletsin her şeyi, beyaz mermerimi de
Talan etsin ne varsa, essin
Kimse huzur bulamasın benim tenimde
Çamurlaştıkça toprağın, yüreğim yeşermekte
Aşınmakta sana olan özlemim
Sen yaprak döktükçe bu şehirde
Toplamak için nöbetteyim
Sensizliğe dair tek iz görülmedi
Mermerim soğuk, özlemin ile
İzlerine mahpus toprağım da, ecelim de...