Mânâ Köşkü

Ya Rabbi cemalini, görmek için aman ver,
Her nefes aşkın ile, arşa çıkar bu hârım.
Huzuruna kul diye, çıkacak bir iman ver,
Hayy hayy diye inlerken, tutuşuyor buharım.

Kudret kuvvet sahibi, ol dedin oldu cihan,
Dağlar taşlar inledi, secde etti kehkeşân,
Ta o günden bilirim, çift kapılıdır bu han,
Bezm-i elesten beri, ol mecliste ben varım.

Onsekiz bin âlemin, sırları sende saklı,
Bir tekini çözmeye, yetmiyor beşer aklı,
Ne muazzam âlem ki, izân'a sığmaz şekli,
Tefekkür-ü hâl ile, secdeye varır serim.

Yüce Kelâmullahı, yazmış kalem-i kudret,
Yarattığı her zerre, insan olana ibret,
Mâ'nâsız zâhiridir, tendeki şekl-i sûret,
Namaz dua zikirle, paklanır dünya kirim.

Tûl-i emelden uzak, takvaya yakın eyle,
Ahiret tarlasında, ecirler ekin eyle,
Son nefeste imanla, ruhumu takyin eyle,
Zü-l-Celâl'i Vel-ikram,en aziz ve en Kerim.

Enbiyalar serveri,Muhammed'in (a.s.m) aşkıyla,
Leyl ü nehâr el açıp, içte mâ'nâ köşküyle,
Cezbe gelip bedenim, o ilahi coşkuyla,
Dilimde bir terennüm, zikirdir tek perverim.

Âşk-ı ilahi ile, yüreğimi karmazsam,
İmanın libasını, kefen gibi sarmazsam,
Vuslata vuslat demem, huzuruna varmazsam,
Neyleyim gayrısını, kulluğum iftihârım...