Marifetse Yaşamak
Çelik çomak oynarken yaşamın köşe kapmacalarında
Sırra kadem basmış akıllara mendil mendil hüzün yıkarken
Fırtınaya tutulmuş yüreğimize gem vurmak imkânsız,
Ve öylesine marifetken yaşam deliklerinde fare olmayı becerebilmek.
Yem olmadan yemlenebilmek yani.
Gevezelik mesaisinden payını almadan konuşabilmek ya da!
Adabınca yaşamak derler ya adına;
Kuralınca değil!
Marifet;
Yaşamaktır adabınca!
mükemmel bir final. Toplumun gerçek sorununa direk girmişsiniz.Tebrikler
yaşamakidealize edilmelidir, Dilek can, bu dizeleri algılarken bir anada düşüncelere daldım:
'Ve öylesine marifetken yaşam deliklerinde fare olmayı becerebilmek.
Yem olmadan yemlenebilmek yani.
Gevezelik mesaisinden payını almadan konuşabilmek ya da!'
Bu dizelerde dibe vururken yaşamak sonraki dizelerde ,
'Adabınca yaşamak derler ya adına;
Kuralınca değil!
Marifet;
Yaşamaktır adabınca!' adab, edebine uygun olduğu kadar sonraki dizede anlamı belirginleşir 'kuralınca ya da kuralına göre! yaşamak... Kuralları kim koyar hangi kurallar bu yaşama kuralları mı? Toplumun içinde yaşıyorsak toplum koayar, bir devlet varsa o koyar... Bulunduğun toplumun kuralları biz istemesek de uyum zorunluluğuna yasa ve yaptırımlarla uyar hala geliriz. Elbette düşlediğimiz yaşama yürüdüğümüzde ellerimiz kelepçelenir, zindanların karanlığını içirirler. Ama hiç bitmez o bir ağaç gibi hür ve bir orman gibi kardeşçesine yaşamak' ideali.İyi olmak dürst olmak kathersist bir arınma...İşte bunaonurlu yaşamak derim. adabınca mı adam gibi mi, gerçi adam gibi de bir erkek egemenliği sezilebilir bu yüzden insan gibi yaşamak demeliyim. Tebrikler.
"yaşamak sanattır" derler ya "zor"unu unutmuşlar. zor olanı başarmanız dileğimle kutluyorum.
Ne güzel bir finaldir dostum...
Gerçektende öyle;
marifet yaşamaktır adabınca...
harikaydı okuduğum. Kalem elinde kalsın can kız. Tepelerden merhaba