Melodram

?'her aşk gülünç düşürdü hüznümü,
der gibi yaşlanmaya devam etti
yılların doldurduğu gözleri''

üzülme
mümkünse hayata git
ölmemişliğini
hatırlat
topraktan genlerine

ardı şık kelimeler için
çiçekli elbiseler al

meydanında aynı çakma merhaba
her hali hanım hanım cık
ele güne karşı ışıltılı suskunluğunu bırakıp
karşı yakasıyla kavgaya tutuşan şehir
geçsin yerine

de ki kalk gönül kalk
iyi ki doğmuş aşk
bakma şimdi hayallerine yarınlardan
mutlak kanatlarınla alkışlar kopardın bir zamanlar
gökyüzünden

anlarsın anlarsın ki;
mahsus mahalde mevsim büyük sesli
uymuş kuşlara
tez elden söylenip giden fikrin
kurutulmuş ince bir gülde
geleceğini bilse
bir kuple bile geri dönmeyecek

şarkıların sızısında
eskimeler çınlarken
--oh ol'sun?der gibi geç bir vakit
dün boş ol'an
gün yok ol'muş halde
ellerin denize sürülsün
--ecekler
--acaklar
zamir zamir
kip kip
ölsün

-son sahne-

ömründen yeter miktarda ellere sustuğun zamanların
kostümünü çıkarmadan
açamaz ruhun
yüzüne kapanır son beyaz
perde

anlamadığın;
gülümsemeni yeniden bulacağın
ne bir düş var
ne de gönülden razıdır
canın cehenneme