Mevsim

Mevsim

Gafil avlanır zihnin yüreğine...
Düşünmen için her boşluk,
Her bir saniyede...

Ve saatlere uzatırsın onu...
Zihnin yenik düşmüştür,
Artık boş olduğun anlarda düşünmez,
Düşünmekten arta kalan zaman da
Yaşarsın dışındaki hayatı...

Fakat o kadar tatlıdır ki;
Yenilgiyi umursamaz,
Tadını çıkarırsın
Çevrende akan hayattan aldırşsız...

Derken çiçekler açar,
Bahar heyacanı sarar hücrelerini
Mevsim;
Aşktır!...