Müptezel

ne gün görsem, utanır gece
hüznünü saklamaya
yetmeyen karanlığından! E.Z.


güneş ölü gibi seriliyor toprağa
buz
güz...

Bu ne utanmaz yüz/yıl
kiminde suratlar pişkin
kiminin acıdan yüreği...

kimi ölümsüzlük arayışında
dur duraksız
yığınlarca ölüyorken
öte yanda...

ağı ala buluyoruz
çocuklar uğurluyoruz
kan revan içinde kefenlerle
zerrece utanmadan!
nasip kısmet
pay edilirken
cömertçe
ölüm hep sana
hep sana çocuk...

yaltak
ahlak yoksunları
ne de teşne kanmaya
Haktan gayrıya...