Nefes Al

Ve biraz dinle...

Kulağımda eski bir şarkının notaları,
ağzım kırık dökük söyleyemediği yarım cümleler gibi..
ellerim ellerini tutuyor ceset gibi soğuk bir havada
dudaklarınla ısınmak istiyorum, nefes al...

Nabızlarımı sayıyorum, kimisi yarım, kimisi eksik
çürümüş bileklerim, kollarım delik deşik
aşkı görüyorum ilerde, sen kal diyor, biz gidelim.
ellerimi açıyorum göğe, yumruğumu sıkarak eritiyorum avucumda ki ismini..
sen kal, ben giderim...

Dişlerimin arasından soluyorum çürümüş ihanet kokan havayı
bak içim ölüyor terk et burayı, nefes al...

Kim bilir belki bir gün, umut etmeyi bırakırız
bedenini aldığın gibi, ruhunu da alır gidersin sen buralardan
uzun cümleler kurarken ağlamayız artık,
ama ağlamalıyız bil...

Dudaklarını sakla sen başka bir mayısa, kim bilir diyorum ya işte..
kalbi, ruhu, aklı ve geleceği yağmalanmış bir adam var,
yeniden rahme düşmüş gibi doğur avuçlarının içinde, nefes ver...

Yalnız da ayağa kalkabilirim, ama yürüyemem, sen gel...

Nefes aldığın sürece uçabilen bir kelebeğin kanatlarını kopartma,
mayın döşediğin yollardan geçmek istiyorum..
kırılmış kemiklerimin arasına sıkıştırdım seni, kaynayalım, biz olalım,
nefes alalım..

Çıplak cümlelerde hep seni anlattım,
birikip sel oldun, içime aktın sen, seninle taştım ağzıma kadar
boğuluyoruz şimdi tuhaf bir kelimede, nefes al...

Ne kadar sevgi sözcüğü varsa, yutkunuyorum hepsini tek seferde
hayata bağlandığın şey benim mutsuzluğum olabilir
sen hiç kopartma bağımızı olsun...

Küflenmiş kalp kapakçıklarım, ellerim paslı bir demir gibi
ve ben, boy vermek istiyorum battığım karanlıktan...

Nefes al sen...

Morfin gibi çekiyorum seni içime, tuhaf bir hastalıksın..
boğazıma saplanmış bir cam parçacığı gibi bu ellerin,
yaşamak için diyorum belki, kim bilir;
sen nefes al.

Saçlarından tutup sürüklenirken soyulmuş avuçlarıma ismini sıkıştırdım,
içindeki dikiş izlerine adın yazılı, kaldırıp göğe, dua ediyorum...

Belki başkasıyla olabilirsin, birbirinizi sevebilirsiniz,
ama sen hala benim herşeyimsin.
öfkem, kinim, nefretim, ne bileyim herşeyim işte..
herşeyim diyorum, nefes al...

Başka bir mayısta demiştim, kim bilir..

eğer birbirimize bakmaya yüzümüz kalmazsa, küfür gibiyse isimlerimiz,
geçip gidersek afilli bir rüzgar gibi hayatlarımızdan,

"tut nefesini" ölelim...