Ömrümün Ak Yazısı

ömrümün ak yazısına

babama;








sancısı asırlar süren
mabed önü beklemelerimde
otağına kuş sesleri verdiğim
susup dillendiremediğim öykümsün



mevsime gül ağlattığım günlerde
toprak kokususun çocukluğumun



merhamet denen bayram hediyelerini
her gündoğumu yastığımın altına saklayan
zamansız uyanışlarımda seyrine hüzün düşürdüğüm
ve hep gideceksin korkusundan olsa gerek
kuşanamadığım berrak bir dokunuş olurdu adın



bayram öncesi sakalımda saklı kentler
gözlerinin ağırlığıyla yollama

ağarmamış tek bir telimi



pusuda bekleyen eşkıyadır ağrıların
dermanını alacak bir seher vakti
kuş sesinde kadife ağıtlarım kalacak
biliyorum...





ama yine de
on'a kadar saymanın
en uzun olduğu zamanlarda
parmaklarım kadar bayram getir bana
ne olur baba sadece on kadar dayan
hadi biraz daha
.
.
.
hadi baba
.
.
.
çay demledim kalk...