Paçavra Zaman

üstü başı yırtık bir zamanın
paçavra gözleriyle bakıyorsun b/ana
dikmek istiyorum acıtan bakışlarını
sen bana baktıkça
daha da sökülüyorsun




kızgın kumlarda yürüyorum sonra
yalınayak...
parmak uçlarımla arşınlıyorum yolları
bazen yarama deva oluyor bu hâr
bazen bir gemi yanaşıyor limana
suskun, durgun ama yalnız değil
güvertesinden bakıyorsun susuzluğuma
çatlak dudaklarımla kana kana
gamzelerini içiyorum




görüyorsun değil mi hatta belki de gülüyorsun
hırpalanan bir denizin dalgası gibiyim
kaç çocuk var kalbime kulaç atan
ve kaç dalgıç ellerimde ayak çırpan
bilmiyorum
yönü değişse de rüzgarın
ben hep gözlerinin kıyısına vuruyorum