Sen

Gün yeni doğuyordu

Sabahın ilk ayak sesleriyle

Belli belirsiz bir güneş

Bulutlar eşlik ediyordu kendisine

Anlaşılıyordu ki yağmur yağacaktı birazdan

Islatacaktı her bir tarafı

Her damlası başka bir mana taşıyacaktı

Ama sen yoktun

Bir bebek ağlaması duyuluyordu uzaktan

Sebebini tek melekler bilirdi

Bir bebekti o

Keyfinden bile olabilirdi

Birazdan kesilecek

Tatlı tatlı bir gülümsemeye bırakacaktı yerini

Saf ve temizcesine

Ama sen yoktun

“Bahar” acelesi varmışçasına geçip gidiyordu

Selam veriyordu her şeye ve herkese

Bana ise incesinden bir efkâr taşıyordu

Bunu kimseler bilmeyecekti

Yeşil çimenler ile sarı çiçekler

Ve unutulmaz sevdalar bırakacaktı gerisin geri

Ama sen yoktun

“Yaz” gelecekti peşi sıra

Uzun uzadıya kalmak niyetiyle

Misafir olacaktı dağa taşa toprağa

Öyküsünü anlatacaktı tüm insanlara

Başağa can

Çocuklara kan verecekti

Gelincikler adak niyetine sunulacaktı kendisine

Ağırdan bir keder de barındıracaktı

Ama sen yoktun

Omzuyla itecekti “Güz” kendisini

Çocuğumu bana verin diyecekti “Yaz”a

Ben büyüttüm onu

Yüreğimde sakladım

O yüzden sarımtıraktır yüzüm

Avuçlarımda düşen yapraklarımla

Ayrılmayız biz hüzünle diye haykıracaktı

Ama sen yoktun

Ardından “Kara Kış” beyaz örtüsünü serecekti

Üfürecekti sihirli masallarını ıssız dağ yamaçlarına

Ayazı efelenmekten hiç geri durmayacaktı

Başıboşluğun keyfini çıkarırcasına

Bıçkın bir delikanlı gibi fiyaka satacaktı

Sonra bir gece efendi lodos

Ufaktan yol alması gerektiğini fısıldayacaktı

Her şeyin bir sonu var dercesine

Ama sen yoktun

Olağan bir döngü böylece sürüp gidecekti

Tek farkla

Lakin bir daha sen olmayacaktın