Sen Benim İlkbaharımsın

mevsimsiz açan bir çiçekti açelya
yüreğimin yangınlarında

daha dündü
şafağın söktüğü saatlerde
düşlerimdeki meleğin
ıslak bir öpüşüyle uyandığım
mutluluğumdun

an kulağımda kalmış
ince toz zerrecikleriydi fısıltılarında
açelya takmıştım saçına
ayaz keserken parmak uçlarımı
tebessümümdün

sarı saçların dökülürdü ak gerdana
güneş gibi doğardın
ve ben derinliklerimde
gül bahçesi kurardım
gülümserdim

senli zamanlarım
doğudan batıya esen lodos ılıklığıydı
falezlerimde yankılanan
coşkun nehirlerin çağlayanıydın
coşan yüreğimde

güzelliğin dillere destandı
ayak seslerinde hayat bulurdu
sokak ve ben
bekleyişlerimde son durak olurdun
ümitle

maviler giyerdim geceye inat
akşam sefaları açardı
mevsimsiz çiçekler
gözlerinden içerdim kahvemi
hecelerim coşardı

ve şimdi sensiz anım bile yok
nefes nefese varlığın
su gibi berrak meleksin
mevsimsiz filizlenen
sen benim ilkbaharımsın