Sen Mutlusun Anlayamıyorum

üzülmeni istemem,
biliyorum ağlarsan,
en çok beni akıtırsın gözlerinden..

rimeli akmış bir sevdaydık biz seninle
biz diyorsam kendimi kandırıyorum, sen dinleme

hıçkırıklarım gözlerime batıyor bu gece
seni değil de, sesini çok özledim sadece
adımı söylerken, beni benden alışını
her kelimende bana yeni bir ben bağışlayışını
adım adım aşkı anlatışını..

seni değil de, sesini çok özledim sadece..

tokası takılmamış ayrılığın dağınıklığıydık biz seninle
ruju sürülmemiş bir tebessüm..
biz seninle, acıydık
ayrıldık..

ayrı kaldık, alıştık..
sen beni, benden çoktan gitmiştin
yanlış yerde aramışım, bilmiyordum
aslında ben ben de değilmişim..

peki sen kimleydin?

kim, kimsesizliğini gideriyor
kime '' ben de seni seviyorum '' diyorsun
kim elini tutuyor, kim sana sarılıyor
kim ulan
kim beni sana unutturuyor!

eğer olur da..
aklına gelirsem her hangi bir günün ortasında
aklından geçişime değil de, senden geçemediğimi hatırla
seni seviyorum, seni unutamadım,
aklıma gelmişken bir de çok özledim..
çok özledim..

mutsuz insanları anlıyorum, sen mutlusun..
anlayamıyorum..

senden bahsederken onca şair,
bir ben seni anlatamıyorum..

korkuyorum,
ya bir gün dönersen?
elim gözüm yaşlardan dağınık
dokunduğun her yerim yara bere içinde
sesimi çıkartacak halim yok,
bir başıma öylece..

korkuyorum,
ya gelir de tanımazsın beni?
bir başkası sanır da öpersen,
ben gibi benim acı şeklime sarılırsan
onunla ağlar, onunla gülersen
ben diye, bensizliğimi seversen..

yapmazsın değil mi, diyemiyorum
sen onu da yaparsın, biliyorum..

korkuyorum ama
sen bilmiyorsun,
çok özlüyorum..