Susu’yorduk

bırakın

bırakın

biraz eylül essin içimiz..

-//

Susuyorduk,

-Di’li geçmiş zamanları hazine bilerek..

Susuyorduk,

Pür-yekün çatallı dillerimizi haksızlığa bileyerek

Haksızlık bela bir kurşundu

Barutu sinemizde biriken

Hu-şuydu..

Öyküler biriktiriyordu günebakanlar

Boyunları bükülürdü

Güneş açmasa

Bizim ermiş y/anlarımız aşkla d/emlenirdi

Kursağımızda

Ağız dolusu sevi’ye açlık

Medlerimiz- cezirlerimizi alçaltırdı

Birde yutkunduğumuz tuzlu su

İçerimizi yakardı

Dudaklarımızda p/iç bir günah

Dilimizde müptela efsunlu bir tövbe

Orta yerimiz karabasan

Şiirlere sığmayan

Güfteye aldırmayan

Şarkıyı tınlamayan

Ukte aralığı

Firar edebilirdik ,

 çoğalttığımız düşlerimizden

Firar edebilirdik,

Canımıza sıkılmış kör kurşunu sindirerek

Namus bir sırçadan mabetti

Firar edebilirdik,

Cam kırıklarını namus niyetiyle tenimizden sökerek.

Neydi,

Ateşi böyle h/âr kılan

Neydi,

Taşı bunca sert

Kılıcı bunca keskin

Ruhu alabildiğince dingin

Ve eceli böyle rehin eden

Neydi,

Bizi bizlikten

Bizi ötelerden, öte kıyılardan sürükleyen

Neydi,

Ölümü iblise köleleyen

Neydi,

Günahı aklın zinasından koruyan

Ceplerimizin gizleğinden

Kan ve irin

Zulalayan.

Tek bir sözcük bize yeterdi

İçimizdeki s/övgüyü anlatmaya

Tek bir sözcük yeterdi

Bizi eriten amansız aşkı söyletmeye

Lâ/kin

Korku/yorduk

Sebebi yok oluşlarımız değil

Umarımız beklenen

Yüreğimizde doğum sancısı çeken

Bir yığın şiir..