Vakit Kalmadi Şiire

Bu akşam en güzel şiirimi yazacaktım
Soyadımı aldığım akdoraya çıktım
Bir taraf maşkılı alçağı boydan boya
Diğer taraf ustara tepeleri, her sırtta bir mahalle
Karşımda Sivri dağı devamında Bölcek uzamış dağ eteğine
Arkama döndüm yani doğuya görünürde Çilekli ve devamında dağlar, tepeler
Devamında küçük küçük köyler,mahalleler adları hep Türkçe , Türkçe konuşur insanları

Ben bizim orda,çocukluğumda bıraktığım izler peşindeyim
Her taşın, her çalının altını parmaklarımla eşelemekteyim
Off yoruldum, biraz dinleneyim
Bir türkü mırıldandım o yıllardan
Çocukluk arkadaşlarım geldi aklıma
Arada bir kavga dövüş, basardık küfrü birbirimize
Az sonra da hiçbir şey olmamışçasına ya beştaş, ya da asarcık oynardık

Kalktım, yürüdüm çok yerim var dolaşacak
Boyunlu kaya
Pamuklu kaya
Fitil kaya
Topal kaya
Anılar saçlarımın beyaz tellerinden daha çok
Kimileri güldürür beni
Hüzündür kimileri
Kimilerinde aşk, hayal vardır kimilerinde
Kimilerini yaşamışım
Kaçıp gitmiştir önüm sıra kimileri
Ama ufkumda umut
Ufkumda umut bir güneş ışımıştır hep

Dolaştığım tepeler
Dolaştığım taşlar bile sevindiler ziyaretime
Hala dimdik duruşları yeni umutlar ışıdılar ufkumda
Dönüşümde çiçek topladım o günlerde sevdiğim o kıza
Bilsin onu hala seviyorum
Bu şiiri okursa

Bu gece en güzel şiirimi yazmak istemiştim
Güldüm kendime
Ne zaman şair oldun ki en güzel şiirini yazacaksın

Karanlıklar bana madenciliğimi anımsatır
Madencilik mertliktir
Madencilik akıl ister
Dikkat ister
Pisipisine ölmek mesleği değildir madencilik
En aza indirgenmeli olası ihmaller
Düşecek taş,göçecek bölge her zaman kendi işaretini verir
Yeraltının ble kendine öz insafı vardır, uyarısı vardır
Ölümler, ölümler umursamazlığın cezasıdır
Daldım yirmi iki senelik anıların derinliklerine
Madencilik mertliktir
Madencilik vatanseverliktir
Hizmettir insanlığa...

Benim sırtımdan para kazan da patron, para kazan da
Sırtıma yara açma
Kanatma hayallerimi
Evde beni bekleyen eşimi, yavrularımı ağlatma
Üç kuruş paraya bizi
Mertliğimizi ölüme satma!

Yaşlandım artık, yaşlandım
Anılar da uzaklaşmış benden
Dağlarda gezerdim
oturup ceylanlarla sohbet ederdim
yılanlar korurdu beni yılanlardan
yaşlandım artık, yaşlandım
uzaklaştı benden anılar

şiir kır çiçekleri gibidir
taze toprak,
yorgun toprak tanımaz
mayalandı mı yürekte
zindanları deler el uzatır güneşe
şiir kır çiçekleri gibidir
içinde nefret bile barındırsa mayası sevgidir.

Yollar var arkamda bıraktığım,
Yollar var
ne kızlar vardı renkli gözleriyle, farklı bakışlarıyla
arada bir selamlar alırım
kimi urfadan, kimi Erzurum dan
Almanya,Avustralya
İzmir, bursa dan
Ya da Ankara dan
Hepsi de kendi aşklarında, kendi yuvalarında mutluymuşlar,

sevinmemek olası değil dostlarının mutluluğuna
yaşamak, yaşadıklarına sevinmek, yaşadıklarınla bir nefes mutlu olmak ne güzel
gece ufkunu açtı ışık demeti yıldızlar ufkumda
yüreğim bitmemiş aşkların cümbüşünde coşmuş yetmiş yaşın mutluluğunda

yine arayışlar, yine huzursuzluklar, yine olumsuzluklar, yine gözyaşı
kader mi bu kendini dev aynasında görüp hep küçük kalmak
kader mi birileri birilerinin alın terini toplayıp onlara göz yaşı bırakmak
maskeli yaşamak maskesizlere hakaret yağdırmak, yıkmak,yakmak kader mi
kader mi namus adına genç kadınları öldürmek
Zonguldak da, Soma da Ermenek de öldürerek para kazanmak
Sonra da suçu başka kıyılarda aramak kader mi
Zamansız ölümlerin ölümü bile zorlaştırıyor
Dua mı etsem, küfür mü savursam düşünce, hayırla günah göğüs göğse
Güzel bir şiir yazacaktım ya
Vakit kalmadı şiire.