Yakarış

Karanlık çökünce, sessizliğe gömülür kalbim,

Gözlerimden süzülen yaşlar, kimsenin bilmediği bir sır,

Sığınıp da sonsuzluğa, içimden kopan fırtınaları anlatırım,

Her nefesimde bir acı, her yalvarışta bir umut saklıdır.

Gece uzun, yollar çıkmaz, umutlar kırık dökük,

Ellerim semaya kalkar, titreyen parmaklarım çaresiz,

Sonsuz boşluğun nereye gideceğini sorarım,

Bu sessizliğe bir ses, karanlığıma bir ışık gönder.

Yüküm ağır, yollarım taşlı, her adımda tökezlerim,

Günahlarım sırtımda dağ gibi, içimde kor gibi bir ateş,

Affına muhtaç, boynum bükük beklerim,

Çaresizliğimde saklı yalvarışlar, sana ulaşır mı dersin?

Ey rahmetin kaynağı, dinler misin içimdeki çığlıkları?

Gecenin en karanlık anında, sessizce seni çağırırım,

Belki bir sabah, belki bir umut doğar,

Ve ben de bulurum yolumu, tek bir duamda saklı o huzuru.

Kırık kalbimde bir ışık yeşerir mi dersin?

Yoksa bu acı, her adımda biraz daha mı büyür?

Ellerimde dilekler, yüreğimde bir ağırlık,

Beni bırakma bu karanlıkta, senin yolunda bulayım kendimi…