Yangın-yeniden-yalan

Kesif bir yalnızlığın
Bıçkın delikanlı kızı,
Saklar yüreğinde
Küçük bir kuzey yıldızı.
Zamanın var oluşundan önceki
Sızıyı tanır.
Gözlerinden...
Közlerinden tanıdığı gibi...
Aşkı.....!

Kızıl kanlara bulanmış
Kızıl yapraklı dalların şarkısını dinler,
Kızıl akar(n) bu denizde.
Bulur yalnızlığını,
İncisi düşmüş bir yüzük gibi takar parmağına.
Kalbi nur değildir.
Sur'eti hiç değil.
Yalnızlığa kesen yüreği,
Buz kesiği elleri,
Kanatır ellerinizi...
Kanatlanır.
Yok semada alır son soluğu..

"Yaralı bir güvercin olsaydım keşke",
"Ya da yaralı bir at" der...
Vursalardı gözlerimden
Acımadan tek bir kurşunla...
Kurşun kadar ağır o hava,
Dinseydi.
Dinleseydi.
Dinlenseydi.
Hafifleseydi,
Ölü kuşların kanatlarında.
Bulutu atsaydı yüreğinden,
Yağmur yağdırsaydı Tanrı,
Halen yeşil kalmış yapraklara
Yeniden doğsaydı çimenler.


Bir çiğ tanesi olmaya bile razıydı.
Ya da bir damla, o denizde,
_Kızıl_
Yağmur olmaya razıydı,
Bu kurak mevsimde...
Yansaydı yine,
Yansaydı...
Üç harfli o aşkın yerine.

Aşk olsaydı...
Kurumuş dudaklar bir damla ılığa muhtaçken,
Lal olmuş dillere.
İlk ya da son söz....

Hep aşk olsaydı.
Aşksızlığının,günahsızlığının girdabında.
Kim bilir kaçıncı kez olduğu gibi,
Boğulsaydı, _sahte_?
Buna da razıydı.
Duyuramadı duasını Tanrı'ya,
Duymadı Tanrı..
Azabın içinde kahır oldu.
Kahır ağladı.
Ağırdı ruhu,
Aman ağladı.

Zaman,
O'nunla birlikte,
Yok yere...

Bu şarkıyı bitirseydi keşke.
Keşke sussaydı keman.
Keşke susasaydı.
Sustukça susasaydı aşk,
Yaşama, yeniden.

Keşke dinmemiş bir yağmur
Keşke saklanılacak bir mavzer...
Keşke içinde kaybolduğu,
Unuttuğu
Kuyudaki
Yankı olsaydı.
Ve duysaydı(nız) sesini yeniden...
9-Nisan-2010