Yine Sayfalar Buz Oldu

YİNE SAYFALAR BUZ OLDU

Umutlandım durdum bir bahar boyu
Yalan yeşil bahar gitti güz oldu
Hazanı yaşadım ben bir yaz boyu
Her düşen bir yaprak hikayem oldu

Olmadı hiç bahar ömrümün kârı
Her son bahar bana yaşattı zarı
Kurudu dallarım uçtu yaprağı
Yuvarlandı düştü yer de toz oldu

Sevgi çiçekleri soldular bir bir
Çeker kış çilesin yine dirilir
Seven bir umutla bin kez öldürür
Ne sıcak sevginin yeri buz oldu

Felek her yanımı vurunca çarka
Ben titredim sarardım korka korka
Gökten yere düştüm oldum gurafa
Namerdin sözün de ben bir köz oldum

Şu BESTİ!nin yazı nasıl da geçti
Anam beş yetimi koydu da göştü
Yediğim her aşa yaşım karıştı
Babamın yeri yurdu buz oldu





BESTİ KOÇ

BESTİ CE

Ben ondört yaşındaydım anamı yetmiş üç yılın da temmuz ayın da kaybettim bir abim
Dört kardeşim bana kaldı onlara ben teselli oldum gerisini gerisini ne siz sorun ne ben söleyim kırk yaşından sonra yazmaya başladıysam o anıların hayel ürünüdür
Beni hoş görün
Saygılarımla