Yüreğimi Geri Ver

Güneşe inat güneşten güçlü gülüşün,
Aya inat, aydan parlak bakışınla
Yakamozlar yarattın yüreğimde bir gece yarısı
Ve gamzelendi yüreğim gelişinle...

Ben yoktum
Bir yitik kimliğim, bir de kaybolan gençliğim vardı ellerimde.
Ve ellerimi tutmayı, yüreğime sarılmayı öğretmiştim kendime.

Paldır küldür daldın sormadan
Aşka çiçek düşürdün
Ve patlattın bütün maytaplarını sevdaya dair
Yeniden inandırdın küskün kederlerine yüreğimi.

Kaybolmuş kimliğime yedi renk gökkuşağı giydirdin,
Yağmur ormanlarının göğünde yıkadın ayaza düşmüş hayallerimi...

Umudu ektin yeniden yüreğime
Yeniden sevmeyi, sevdalanmayı,
Sevda denizinde kırk arşın boğulmayı öğrettin
Ve hayallerime bakmayı öğrendi gözlerim yeniden...

İşte o an hayata sımsıkı, daha bir inatla sarıldım
Ve hiç bir fırtınanın beni yıkmayacağına inandım
İnandırıldım !

Onca güzelliği öğretmişken acemi yüreğime
Kasırgalar estirip, yıkıp devirmeye hakkın var mıydı ?

Söyle !
Kasırgaların tetikte,
Kıyametlerin hazırda bekliyordu da
Neden sevmeyi yeniden hatırlattın unutmuş yüreğime ,
Sevdikçe çoğalmayı ve çoğaldıkça büyümeyi seninle
Neden !

Karanlığın arkasına saklandığın o hain pusuda tutuşturdun çırayı
Ve yok ettin her şeyi bir kalemde
Neden ?

Ellerinle giydirdiğin yedi renk gökkuşağı kimliğim yanıyor şimdi
Umutlarım paramparça, hayallerim darmadağın
İnançlarım yetim bir gecenin koynunda çırılçıplak...

Şimdi ise ;
Ne rüzgâra dur diyebilen gençliğim ,
Ne de kasırgalara meydan okuyan kimliğimden eser kalmadı
Hiçbir şeyim artık sayende...

Umutlarım ayazda, hayallerime kırağı vurdu
Yüreğim zemheri soğuğunda ayak izlerinle ısınıyor...

Sesin düşmeyince yüreğime
İnceden bir sızı vakitsizce öldürüyor.

Son kez gel, son nefesimde
Yüreğimi bana geri ver...

21. Ocak. 2008 / 04: 45 / İstanbul