Zaman Çöplüğü

şiirde yazamaz oldum artık
sordukça kendime
nedir
şu
kıyafet kılık
geri vitese takılmış
lamborghini misali..

kara bulutlara asılmışız
haberimiz olmadan
sanki sela geceyi
çağırıştırır gibi,
gölgeler de
zaman sendeledikçe geriye...

boş olmanın da bir marifeti olsa da
zincirlerde ki prangalar
azad edemiyor
kabını..
içi çoktan evlere şenlik
bildiği tek şey
yat kalk yat kalk
anlam ve mantıksızlıkta çözülürlerken...

güyalara hapis edilmiş
özlemlerin taksiratı
boş vaadlerle,
inanmak bize mahsus
kendi eserimizin esaretine,
çekerken hep altımızdan
biraz daha biraz daha gerçeğin
hakikatını...

ucudan tutmak şurda dursun
kayıyor an ve an
parmaklarımızın ucundan..
ah keşke tek yanlış anlaşılma
olsa da
göz ile kaş arasında ki
kayıplar da...

hedef belli
amaca ulaşmak binbir çehre istiyor,
tüm eksileri üzerinde toplayan..
kime
ne,
ne
günahlılığı
ne mekrurluluğu
güruhluk yüzlerine neşter
vurmuş olsa da...

bir ilahımız eksikti
ona da kavuştuk
hamdolsun..
geriye kalan
geri geri de ilersi meçhul..
kırıntılarımızı topluyabiliriz artık
" zaman çöplüğü " n de
pek yakında bu sinema da...

(Berlin,18.07.2016)