Çekik Gözlü Kadın / Söz

Gün kızıla boyanıyordu henüz

Ay sessiz sedasız güneşi uğurluyordu saygıyla

Sokak aralarında çocuk sesleri

Caddelerde hınca hınç insan seli

İstanbul rutin asabiliğinde,

Benim de yürüyüşümden belli, sıkılıyorum.

Yürüyorum her zamanki gamsızlığımla

İçim sıkılıyor, bir şarkı tutuyorum dilimde

Cebimde iki kişilik bilet olmasının verdiği güven cabası

Hiç olmadı A'rafda bekleriz seninle

İki kelam eder iki satır bakışırız diye umutlanıyorum

Yinede içim sıkılıyor engel olamıyorum.

Kara bulutlar fingirdemeye başlıyor güneş kaybolduğunda

Bir huzursuzluk kaplıyor semti

Sahi bizim apartman merdivenlerinde sarılmışlığımız yok

Ve dahi öpmedim seni sokak ortasında,

Ele güne karşı rezil etmedim müstakbel kayınvalidemi

Yinede içim sıkılıyor, utanıyorum.

Vedalaştıktan sonra da sarılırdım sana görmezdin

Yüz yirmi iki adımdı köşe başından evinizin kapısı

Yüz yirmi iki kere daha sarılırdım

Öperdim kapıdan içeri girmeden son kez baktığında

Bunları düşünürken yağmur yağıyor

Islanıyorum fakat içim sıkılıyor.

Sustuğumda mı öleceğim yoksa öldüğümde mi susacağım

Kafamda bunları düşüne düşüne delireceğim

Hükümsüz kalıyor ne söylesem

Ört gözlerimi, tenine çarpa çarpa yükselsin ruhum

Ben ölmeyi sende unuttum geri ver

Ah Hannım bilmiyorsun, içim sıkılıyor yoksun.

Dudaklarımdan başladın öldürmeye

Ellerimi öldürürken sancılıydı gözlerin

Üç vakte kalmaz ölürsün dedin giderken

Çocuk olsam çok ağlar ve çok ölürdüm Hannım

Ben ağlamayı sende unuttum hatırla,

Tebessüm ediyorum, yinede içim sıkılıyor daralıyorum.

İstanbul rutin asabiliğinde

Sığmak isterken yırtılan deli gömleğim üzerimde

Mataramda kızılcık şerbeti

Kara bulutlar fingirdek

Sen yağmadan tenime

Söz, bu adam ölmeyecek.